III badanie prenatalne – tak czy nie?

Każda mama jeszcze przed narodzinami swojego dziecka martwi się o jego zdrowie. Czy maluszek rozwija się prawidłowo? Czy nie ma wad genetycznych? To pytania, które zadają sobie rodzice na różnych etapach ciąży. Na większość z nich mogą uzyskać odpowiedzi dzięki badaniom prenatalnym. Badania prenatalne wykonuje się najczęściej trzykrotnie. Pierwsze w 11-14. tygodniu ciąży, drugie w 18-23. tygodniu ciąży, a trzecie po 28. tygodniu ciąży. I o ile dwa pierwsze badania uznaje się za obowiązkowe, o tyle w przypadku prawidłowego rozwoju płodu i braku stwierdzonych wad wielu rodziców ma wątpliwości co do konieczności przeprowadzenia badania po raz trzeci. Czy słuszne?

Czy warto robić III badanie prenatalne?

Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego trzecie badanie prenatalne zalicza się do obowiązkowych elementów prowadzenia ciąży. Oznacza to, że powinno być ono wykonywane u każdej kobiety spodziewającej się dziecka. W związku z tym żadna przyszła mama nie może mieć wątpliwości co do konieczności jego wykonania, gdyż jest tak samo ważne, jak badania prenatalne wykonywane na początku i półmetku ciąży. Błędne przekonanie o możliwości rezygnacji z trzeciego badania prenatalnego często wynika jednak z braku jego refundacji. Niemniej nawet i ta kwestia nie powinna odwieść ciężarnej od decyzji o przebadaniu płodu na kilka tygodni przed narodzinami.

Znaczenie III badania prenatalnego

Trzecie badanie prenatalne pozwala wykryć ewentualne wady rozwoju lub choroby płodu tuż przed przyjściem dziecka na świat. Jego znaczenie jest nieocenione, nawet jeśli poprzednie badania nie wykazały żadnych nieprawidłowości. Powodem tego jest rozwój dziecka, a dokładniej fakt, że każdy kolejny tydzień ciąży oznacza zwiększenie masy płodu oraz intensywny rozwój jego narządów. Wykonanie badania prenatalnego w 20. tygodniu ciąży nie da zatem gwarancji, że w 30. tygodniu ciąży maluch nadal będzie rozwijać się prawidłowo. Niektóre zaburzenia mogą pojawić się lub stają się widoczne dopiero po 20. tygodniu ciąży. Ich wykrycie na tym etapie pozwala więc na szybsze wdrożenie leczenia.